Biz iktidarı yıllardır pek çok konuda savunduk.

Terörle mücadelede, dış politikada, savunma sanayinde, vesayetle hesaplaşmada…

“Halktan koptular” demedik.

“Milletin derdinden habersizler” suçlamalarına kulak asmadık ve bu tarz suçlamalara da hiç bir zaman prim vermedik,aksine bunları söyleyenlere de cevabını her zaman verdik,vermeyede devam ederiz.

Ama bugün, geçim meselesinde işler başka bir noktaya gelmiştir.

Meclis Plan Bütçe Komisyonundan geçen son düzenleme, toplumda ciddi bir kırılma oluşturmuştur.

Üst düzey bürokratlara 30 bin TL’ye varan seyyanen zam konuşulurken emekliye, asgari ücretliye, milyonlarca memura yine “bekleyin” denilmektedir.

Bu tablo artık bir ekonomik tercih değil, doğrudan siyasi bir hatadır.

Bugün ülkenin reel tablosu ortadadır:

En düşük emekli maaşı 17.000 TL,

Asgari ücret 22.000 TL,

İstanbul gibi büyükşehirlerde en düşük kira 25.000 TL.

Yani emekli, maaşını almadan borçlanıyor.

Asgari ücret, ay bitmeden tükeniyor.

Aile geçindirmek neredeyse lüks haline gelmiş durumda.

Böyle bir tabloda, makam odalarındakilerin “mağduriyetinden” bahsetmek, ne milletten karşılık bulur ne de vicdanda karşılık görür.

Üstelik bu düzenlemeyi Meclis’ten iktidar-muhalefet birlikte geçirmiştir.

Normal şartlarda her düzenlemeye itiraz edenlerin, iş üst düzey maaşlara gelince sessizleşmesi, ister istemez şu soruyu gündeme getirmektedir:

Acaba burada yeni bir siyasi oyun mu sahnelenmektedir?

“Nasıl olsa Sayın Cumhurbaşkanı bu düzenlemeyi onaylamaz, geri çevirir…

Biz de emekli ve asgari ücretli üzerinden iktidarı daha kolay yıpratırız” hesabı mı yapılmaktadır?

Eğer bu yasa bilerek geçiriliyor, sonra algı mühendisliği devreye sokuluyorsa, bilinmelidir ki faturası yine iktidara çıkar.

Muhalefet algı kurar, bedelini iktidar öder.

İktidar bu oyunun farkında mıdır?

Asıl mesele budur.

Bir başka garabet de şu savunmadır:

“Nitelikli personel gidiyor.”

Bu ülkenin devletinde görev alan bir bürokrat, üç kuruşluk fazla maaş için özel sektöre ya da yurtdışına gidiyorsa, vatan sevgisi zaten sorgulanmalıdır.

Bu devlet:

Sadece maaş veren bir kurum değildir.

Bu ülke:

Sadece kariyer basamağı da değildir.

Devletine sırtını, insanına arkasını dönmeye hazır olan biri,

İstediği kadar yüksek maaş alsın…

O zihniyetle bu ülkeye hayır gelmez.

Ve çok daha vahim olan şudur:

30 bin kişiyi memnun edeceğiz diye,

Milyonlarca emekliyi, asgari ücretliyi, memuru görmezden gelmek…

Ne siyaseten doğrudur,

Ne vicdanen.

Bu tercih, toplumun vicdanında büyük bir kırılma yaratır.

Bu ülkenin sorunu memura verilen maaş değildir.

Bu ülkenin sorunu gelir adaletsizliğidir.

Üst kesimlerin refahı artarken,

Alt kesimlerin alım gücü eriyorsa…

O zaman zaten mesele ekonomi olmaktan çıkmıştır.

Bu, doğrudan toplumsal huzur meselesidir.

Yerel seçimde sandık bu gerçeği gösterdi.

Emekli küstü.

Asgari ücretli sandığa gitmedi.

Gençler yüzünü çevirdi.

Bu sonuçlar bir tesadüf değil, bir uyarıdır.

Bugün hâlâ okunmuyorsa,

Yarın sandık çok daha sert konuşur

Herkesin gözü Sayın Cumhurbaşkanımızdadır.

Bu düzenleme düzeltilirse,

Bu yanlışa cesurca müdahale edilirse,

Gelir adaletsizliğiyle samimi bir mücadele başlatılırsa…

Millet bunu görür.

Ama görmezden gelinirse…

Bu mesele maaş meselesi olmaktan çıkar.

Bu, doğrudan iktidarın vicdan sınavı haline gelir.

Bu ülkenin insanı yokluğa sabreder.

Zorluğa katlanır.

Ama görmezden gelinmeyi affetmez.

Hiç kimse bu yazımızı iktidar ve hükümet desteğini kaybediyor artık hükümetin yanında olanlar bile eleştiriyor şeklinde algılamasın bu bir eleştiri değildir bu samimi bir uyarıdır, halkın sesi ve beklentisidir milli konularda yerli üretimde savunma sanayiinde terör ile mücadelede,dış politikada devletimize ve hükümetimize desteğimiz her zaman sonsuz ve sınırsızdır

Son söz şudur:

Bu ülkede seçimi artık sloganlar değil,

Geçim belirler.